1935 yılında Osmancık’ta doğdum. O yıllarda Osmancık’ta ortaokul olmadığı için, Samsun Erkek Lisesi Ortaokulu’na gönderildim. Resimle ilgili ortaokulda tek anım, resim hocasının bir tek benim resmimi almış olması. Daha sonraki yıllarda, Çorum Lisesi’ne geldim. Resim öğretmenimiz Reşat Eroğlu idi. Hiç unutamadığım anılar arasında, sınıfta hamal, satıcı gibi insanları getirip resimlerini yaptırması idi. İlk gün ki resim dersinde kurşun kalemi jiletle tozlaştırıp açık-koyu gölgeleri yapıyordum. Tarama ile açık ve koyu değerlerin nasıl verileceğini öğretti. Bana resim sevincini aşıladı. Lise bittikten sonra Mimar Sinan Akademisi’nde imtihana girdim. Niyetim Mimar olmak ve resme de uzak kalmamaktı. Sınavda, “bir salonun perspektif kurallarına uyularak desenini çiziniz” sorusunu plan yapmak olacağı düşüncesi ile, plan krokisi yaptım ve sınavı kazanamadım. Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi Jeoloji Bölümü’ne girdim. Mezun olduktan sonra, jeolog olarak MTA Enstitüsü’nde çalışmaya başladım. Arazi çalışmalarında tabiatla baş başa olmak, doğayı daha yakından tanımama katkı sağladı. Sonraki yıllarda, resim özlemimi tahtadan rölyefler yaparak tatmin etmeye başladım. Benim bu yönümü gören kızım Dilek, “-Senin resmin de iyi olmalı, neden yapmıyorsun?” diyerek, tekrar resme yönelmeme sebep oldu. Hatta yurt dışından getirdiği bir yağlı boya takımını hala anı olarak saklıyorum.

Daha sonraki yıllarda ressam Haluk Evitan ile tanıştım. Boya karakterlerini, gri değerlerini, geometrik yorumlamayı ve renk figür oranlarını öğrendim. Bu arada iyi bir resim kitapları kütüphanesi oluşturarak, birçok sanatçının ne yapmak istediğini ve ne yaptığını inceledim.

İlk sergimi Ankara’nın o zamanki gözde galerilerinden Başak Sigorta Galerisi’nde 1993 yılında açtım. Washington’da yaşayan kızım Dilek 17.7.1999 yılında, IMF Dünya Bankası’nın o sıralar açılışı yapılacak olan ortak sergi salonunun açılış sergisine benim adıma giderken götürdüğü iki küçük deniz ve yelkenli geometrik soyutlaması ile müracaat ediyor, ön elemeyi geçiyor ve resimler sergileniyor. O devasa salonun iki küçük resmi olarak övgü alıyor.

Bu iki resimden etkilenen Parish Sanat Galerisi’nden kişisel sergi teklifi aldım. Bu sergi ile ilgili Washington Post Gazetesi’nin 13 Nisan 2000 tarihli sanat haberinde bir yazı çıktı. Ayrıca 2007 yılında yine Parish Galerisi’ne bağlı olarak büyük boy iki deniz ve yelkenliler suluboya soyutlaması 27 Mart 2007’de Washington Convention Centel Hall’da sergilenerek satıldı. Sonraki yıllarda 28 kişisel sergi açarak sanat dünyasında küçük bir nokta olabildimse ne mutlu bana.

Birleşmiş Ressamlar ve Heykeltıraşlar Derneği üyesiyim.

Bugünlere gelmemde bana çok büyük bir destek veren sevgili eşim Nurşen Çatal’a, sevgili kızlarım dilek ve Berna’ya ve eşlerine çok teşekkür ederim.